Door de kloof die in de samenleving aan het ontstaan is, als gevolg van de coronamaatregelen, kan ik mij steeds beter voorstellen hoe het voelt om in een dictatuur te leven, waar onderdrukking heerst en waar mensen niet gelijk zijn. Waar is de keuzevrijheid gebleven? (meer…)
Tag Archives | bewustzijn
Het zelfhelend vermogen in gang zetten (Jolanda Verburg)
Door Jolanda Verburg op 15/07/2021 in Bewustzijn, Gezondheid, Leven en dood, Psychologie, Schrijversgroep, Welzijn/Zorg
Wij zijn zelfhelend alleen weten wij niet altijd (meer) hoe dat werkt. Recentelijk heb ik ervaren hoe het zelfhelend vermogen in gang gezet kan worden. (meer…)
Eten of gegeten worden (Jolanda Verburg)
Door Jolanda Verburg op 01/02/2021 in Aarde/Natuur, Bewustzijn, Duurzaamheid/Klimaat/Nieuwe economie, Schrijversgroep, Spiritualiteit
Al het leven op aarde is met elkaar verbonden en bezit een vorm van bewustzijn. Kunnen wij vanuit deze wetenschap nog wel dieren eten? En hoe zit het dan met planten? (meer…)
Tijdloze stilte (Chris Elzinga)
Te midden van al het gewoel van de wereld heb ik een ontmoeting met stilte in de Franse Alpen. Een stilte van geen wind, geen bladergeruis, geen dier- of mensengeluiden, geen beweging. Als deze stilte vooral te beschrijven is in termen van wat het niet is, wat is het dan wel? (meer…)
Leven in een hogere dimensie (Jolanda Verburg)
Nooit eerder heb ik zo sterk het gevoel gehad in een bubbel te leven, afgezonderd van de rest van de wereld. Er is meer ruimte voor meditatie waardoor mijn bewustzijn groeit. De vraag dient zich aan of dat het doel is van de corona-crisis. (meer…)
Gegrond in open bewustzijn (Chris Elzinga)
Tijdens een feestavond wilde ik een muziekstuk van Simeon ten Holt ten gehore brengen. Dat bleek alleen te lukken als ik goed gegrond was in mezelf. Maar wie ben ik dan? In ieder geval niet degene die zo gemakkelijk aan zichzelf twijfelt. (meer…)
Mijn bewustzijn is mijn fiets (Dirk Oegema)
Sorry dat ik zo binnenval. Met mijn hele hebben en houwen, ziel en zaligheid. Maar het is niet anders: Mijn bewustzijn is mijn fiets, verder heb ik niets. Ik schreef het ergens in de vorige eeuw. En het is altijd blijven staan. (meer…)
Een nieuwe relatie met het numineuze?
‘Fijne vakantie oma’. Twee van mijn kleinkinderen zwaaien me uit. Hun ouders staan achter hen. ‘Fijne vakantie, Leen’. We zoenen en dan ben ik onderweg naar het zuiden. Vakantie, zo denk ik bij mezelf, ken ik eigenlijk niet. Het voelt eerder als een reis en een pelgrimage. (meer…)
Recente reacties