POSTLUDIUM Ik sleep als een dreg over de bodem van de wereld. Allerlei on nuttigs haakt zich vast. Vermoeide verontwaardiging, gloeiende berusting. De beulen halen stenen, God schrijft in het zand. Stilte kamers. De meubels staan vlucht klaar in het maanlicht. Stil ga ik in tot mezelf door een woud van lege harnassen. Uit: De [...]
Vanaf den beginne ben ik bij Vive betrokken. Tijd voor een break. Mijn eerste column cycles met als rode draad de tijd is tot een eindpunt gekomen. De komende drie maanden is in een transitie naar een nieuwe serie. Ondertussen deel ik poëtica, proza en teksten die me inspireren. "Kijk naar binnen, nu, op dit moment. [...]
Dit keer schrijf ik over vergankelijkheid in vriendschap relaties. Verloren raken in de droom van een oude vriendschap die onderhevig is aan herinneringen waarin niets meer is zoals het was. Vandaag ontmoette ik een sympathiek echtpaar. Ongepland dronk ik zomaar spontaan een kop cappuccino met deze mensen. De openhartigheid die me ten deel viel voelde [...]
Mijn ambivalentie over taal en woorden speelt weer eens op. Een keer in de zoveel tijd is het daar, deze ‘taalistische’ ambivalentie, waarbij ik de gedachte niet kan loslaten om tot een beperkt aantal kernwoorden te komen die alles omvattend zijn. Zonder overigens alle 'wonderschone' woorden die onze taal rijk is tekort te willen doen. [...]
Tijdloos - Harmonie is een mooi samenspel van alles in je leven, zonder dit alles gelijk te verdelen. Terwijl ik over harmonie mijmer en de bespiegelingen omhoog komen over wat ik daarover kan schrijven, valt mijn blik op een gedicht van Jacques Prévert dat al een tijdje naast me op mijn bureau ligt. Jacques Prévert [...]
Het is vakantietijd, de reisbestemmingen zijn me de afgelopen weken om de oren gevlogen. Zelf kan ik door privé-omstandigheden niet reizen. Er waren momenten dat ik daar ontzettend van baalde. Het is op sommige momenten best lastig om je los te wrikken uit een wereld die uit waarden-schalen bestaat waarvan reizen alom populair is. Edoch. [...]
Zomertijd. De agenda komt tot rust. Er strijkt een zachte wind door de afspraken heen. Het WK voetbal in Rusland is aan de gang. Als voetballiefhebber pik ik mijn wedstrijden mee. [...]
De stille waarnemer van de tijd tikt op mijn schouder. ‘Hebben we aan de tijd niet teveel identificatie toegekend,' hoor ik hem zeggen, ‘waardoor de tijd heerst als een machthebber en zo bepalend is geworden in de dagelijkse blauwdrukken, dat we vastzitten in de tijd en alleen met de stroom meekunnen?’ AVICII Nog niet zo [...]
Gerome schrijft een denkbeeldige brief aan de Portugese schrijver Fernando Pessoa (Lissabon, 13 juni 1888 - 30 november 1935) over de droom van ruimte en tijd. Beste Fernando, Al jouw boeiende pogingen om in jouw literaire werken de droomstaat te duiden en te ontrafelen, raken me telkens weer. ‘Ik weet bijna zeker dat ik [...]
Ra –ra. Mijn tijdmachine is behoorlijk met me op de loop. Ru-h-ru-h-ru-h-h-h-h. Poeoeoe. Tik-tik-tik-tik. Pre. R-r-r-r-r-uh-h. Huh! Pang’. Su-su-su-ur. Boe-a-ah. R-r-r-r. Foeh....veelheid van klanken, dòorelkaar. Door mij heen suizen gedachten. Ben ik dat? Zijn dat mijn gedachten? Of ben ik iemands gedachten aan het lezen? Ra –ra. Spreekt er iemand op me in? Wie ratelt [...]
