Vanaf het begin ben ik bij Vive betrokken. Tijd voor een break. Mijn eerste column cycles met als rode draad de tijd is tot een eindpunt gekomen. Deze tijd is een transitie naar een nieuwe serie columns. Ondertussen deel ik poëtica, proza en teksten die me inspireren. Vrede Komt een duif van honderd pond, een olijfboom [...]
Vanaf het begin ben ik bij Vive betrokken. Tijd voor een break. Mijn eerste column cycles met als rode draad de tijd is tot een eindpunt gekomen. Deze tijd is een transitie naar een nieuwe serie columns. Ondertussen deel ik poëtica, proza en teksten die me inspireren. EUROPA volgens EROTIESE BEDDINGEN wij kennen Europa zó lang [...]
Vanaf het begin ben ik bij Vive betrokken. Tijd voor een break. Mijn eerste column cycles met als rode draad de tijd is tot een eindpunt gekomen. Deze tijd is een transitie naar een nieuwe serie columns. Ondertussen deel ik poëtica, proza en teksten die me inspireren. De dood De Dood wees mij op kleine, interessante [...]
Een reisdroom Komt uit de bergen het roomkleurige paard licht over vaalbruine velden gelopen tot in het huis en blijft staan, Wolkachtig, stil in de heldere kamer. En nu neemt de grijze arm van de wind hem onaangekondigd weer mee. ‘Ik hield van dat paard’, dacht de dichter. ‘Ik had van alles kunnen liefhebben, maar [...]
Bloemen Als alle mensen eensklaps bloemen waren zouden zij grote bloemen zijn met lange snorren. Vermagerde vliegen, dode torren zouden blijven haken in hun haren. Tandenstokers, steelsgewijs ontsproten, zouden zwellen tot gedraaide tafelpoten, katoenen knoppen zouden openscheuren tot pluche harten die naar franje geuren, En op de bergen zouden gipsen zuilen staan Die gipsen druiven [...]
Speel het spel... Speel het spel. Breng je werk in gevaar. Wees niet de hoofdpersoon. Zoek de confrontatie. Maar doe het onopzettelijk. Vermijd bijbedoelingen. Verzwijg niet. Wees week en sterk. Wees slim, steek je nek uit en veracht de overwinning. Kijk niet toe, bewijs niets, maar blijf met alle tegenwoordigheid van geest open voor tekens. [...]
POSTLUDIUM Ik sleep als een dreg over de bodem van de wereld. Allerlei on nuttigs haakt zich vast. Vermoeide verontwaardiging, gloeiende berusting. De beulen halen stenen, God schrijft in het zand. Stilte kamers. De meubels staan vlucht klaar in het maanlicht. Stil ga ik in tot mezelf door een woud van lege harnassen. Uit: De [...]
Vanaf den beginne ben ik bij Vive betrokken. Tijd voor een break. Mijn eerste column cycles met als rode draad de tijd is tot een eindpunt gekomen. De komende drie maanden is in een transitie naar een nieuwe serie. Ondertussen deel ik poëtica, proza en teksten die me inspireren. "Kijk naar binnen, nu, op dit moment. [...]
Dit keer schrijf ik over vergankelijkheid in vriendschap relaties. Verloren raken in de droom van een oude vriendschap die onderhevig is aan herinneringen waarin niets meer is zoals het was. Vandaag ontmoette ik een sympathiek echtpaar. Ongepland dronk ik zomaar spontaan een kop cappuccino met deze mensen. De openhartigheid die me ten deel viel voelde [...]
Mijn ambivalentie over taal en woorden speelt weer eens op. Een keer in de zoveel tijd is het daar, deze ‘taalistische’ ambivalentie, waarbij ik de gedachte niet kan loslaten om tot een beperkt aantal kernwoorden te komen die alles omvattend zijn. Zonder overigens alle 'wonderschone' woorden die onze taal rijk is tekort te willen doen. [...]
