Einde van het jaar 2020. Reflectie. We leven in een tijd van uitersten waarin we te maken hebben met een wereldwijde pandemie, instortende economieën en een opeenstapeling aan tegengestelde opinies die onze samenleving verdelen. De felle aard van de verdeeldheid is een duidelijke indicatie dat er andere perspectieven nodig zijn. (meer…)
Auteur Archief | Gerome
Een momentopname
Terwijl ik naar het nummer – End of the night van The Doors – luister, bedenk ik me dat ik met mijn column voor deze maand verschillende kanten op kan gaan. (meer…)
Vive dans
In mijn serietje over de betekenisloosheid waarover ik in mijn afgelopen columns heb geschreven, komt nu ik er dan toch mee bezig ben, ook Vive als duiding en betekenisgever langs. Aan de vraag wat gebeurt er als je het betekenisloze over Vive heen laat vallen, kan ik daar niet aan voorbij gaan. (meer…)
Zonder namen
Vorige maand schreef ik in mijn column Betekenisloos over mijn ambivalentie van taal en woorden die eens in de zo veel tijd bij mij opspeelt. Deze ambivalentie is deze zomer bij me gebleven, ik ben nog steeds steentjes in de vijvers van de betekenisloosheid aan het gooien. (meer…)
Betekenisloos
In mijn column van september 01/10/2018, schreef ik over mijn ambivalentie over taal en woorden die eens in de zo veel tijd opspeelt. Het is weer zover: mijn ambivalentie speelt hoogpolig op. (meer…)
Je oogst wat je zaait
Laten we voorzichtig zijn met wat we nu planten, het zal bepalen wat we morgen oogsten. De zaden die we nu zaaien, zullen het leven voor ons erger of beter maken. (meer…)
Ogenschijnlijk
Ogenschijnlijk Ogenschijnlijk heeft het ene niets te maken met het ander. (meer…)
Angst en liefde
Twee gedichten als een contrast in deze tijden van de angst (hamsteren van toiletrollen) en de liefde; Vasalis en de Braziliaanse dichter Carlos Drummond de Andrade. (meer…)
Nevel gumt alles uit
Nevel gumt alles uit Nevel gumt alles boven de grasvlakte uit en stilte trekt op als slaap. Geruisloosheid zoals thuis, daar zijn bleke dames. Ze dragen dolle kervel in hun haren, ze kolken beneden je stuur. Flarden komen op als een steigerend ros. In de verte zie je dat boven in de mist een luikje […]
Buik, Erik Bindervoet
BUIK Toen ik vanmiddag je buik had geaaid Een beetje onnadenkend, liep meteen Een koud ontroerde rilling door me heen. De tijd werd vastgezet, toen teruggedraaid, Gestopt op dat moment, de eerste keer Dat ik je buik ooit zien of voelen mocht, De vrijgevochten zachtheid die ik zocht, Verlangend steeds naar alsmaar meer en meer. […]
Recente reacties