Ik ben hier echt een amateur. En een liefhebber, of minnaar, om de twee oorspronkelijke betekenissen van het woord nog even terug te halen. Ik voel me geen levenskunstenaar. Mijn leven is niet mijn ultieme creatie. Het leven lijkt mij vaak een vorm te geven in plaats van dat ik het leven vorm geef. Dat […]
Auteur Archief | Dirk Oegema
Buiten is de aarde (Dirk Oegema)
Binnen Netflix. De volgende aflevering. Met gegarandeerd meer. Een meer dat zich bij mij zoals gewoonlijk met geweld naar binnen wurmt. Mijn hoofd in. Buiten de nacht.
Wat is ruimte? (Dirk Oegema)
Alles is in de ruimte. Maar wat is ruimte? Ruimte is alles. En meer. Ruimte is leegte. Het heelal is begrensd. En toch is de omvang, de diepte ervan, voor ons niet te bevatten. De schok die mensen ervaren die de aarde verlaten, de ruimte recht aankijken, raken ze nooit meer kwijt.
Dood gewoon (Dirk Oegema)
Na tien jaar wordt dood gewoon. Nu, bijna precies tien jaar geleden, stapte mijn zoon uit dit leven. De bijzonderheid van dit verlies gaat dag voor dag, jaar voor jaar, met ups en downs over in gewoon. Maar wat is hier gewoon? (meer…)
Deze tango (Dirk Oegema)
Jij wilt lezen, daarom ben je hier. Ik schrijven, daarom ben jij hier. Dat klinkt gelijk al lekker arrogant. En we kunnen er wel om heen draaien, maar het is fysiek vastgelegd in ons ritueel op deze plek: ik ga voor, jij volgt in deze tango. Jij leest wat ik schrijf. Nietwaar? (meer…)
Voorbij leven en dood (Dirk Oegema)
Vier jaar schrijf ik hier nu over leven en dood. En nu stop ik. Voorlopig tenminste, want alles is tijdelijk. Fijn vond ik dat ik de dood niet kan begrijpen. (meer…)
Roos en de zeven hanen (Dirk Oegema)
Roos is jong en mooi, heel mooi. Een prachtig figuur, het leven spat ervan af. De laatste maand leeft deze roodharige schoonheid tussen zeven haantjes. Ook jong, maar al wel de borst vooruit. Roos doet elk moment haar best niet naar ze te kijken als ze in de buurt zijn, want ze zijn er niet […]
Jij ligt voor (Dirk Oegema)
“Jij ligt voor. Ver voor. Ik ben nog maar 64, jij 91. Hoe is dat? Zoveel dieper in de tijd, dichter bij de streep.” “Ik voel geen verschil,” zegt mijn moeder. We zitten in haar keuken. Ik vraag nog maar een keer. (meer…)
Diepte van niks (Dirk Oegema)
Het sterft hier van de vogeltjes. Boven mij zingt een puttertje. Hier in het paradijs waar we tijdelijk zijn toegelaten, ergens aan het begin van de route du soleil, en dan een half uurtje naar links de heuvels in. (meer…)
Aflopend tij (Dirk Oegema)
Een vriendin belt. Beetje vanuit de afstand, zij is vooral de vriendin van mijn vrouw. En tegelijk slinkt de afstand met de jaren. Met regelmaat kijken we elkaar aan gedurende de laatste veertig rondjes rond de zon. Ze belt mij als haar voordeur niet meer open of dicht wil. Of als het toilet niet meer […]
Recente reacties