Auteur Archief | Dirk Oegema
De vraag van het leven (Dirk Oegema)
Ik ben onthand. Ik hou erg van de waarheid, maar de laatste jaren schiet het niet op. Met het zoeken dan, bedoel ik. Het lijkt zelfs dat het zoeken wat ik dan nog doe ook minder oplevert. Om me heen gaat het zoeken onverminderd door. Ik kom net uit een massale meditatie retreat.
Wakker worden (Dirk Oegema)
Vrijdagochtend. Vroeg in nacht wakker schrikken. Dingen vallen, verderop in huis. Opstaan, je vrouw roepen en samen naar buiten. In pyama buiten. Binnen is verdwenen. Is niet meer. Er is geen binnen meer.
Leven op de grens (Dirk Oegema)
Waar ben ik? Ik leef op de grens. Die dunne lijn tussen dood en ongeboren. Tussen alles wat geleefd heeft en alles wat nog gaat leven. Daar ben Ik dus. Jij ook. Daar is het leven.
Bijna dood (Dirk Oegema)
Dat is waar ik wakker word. Ik zie ineens wat ik nooit goed begrepen heb. Dat mijn hoofd en lijf soms buiten het bereik van mijn verstand zijn, vaak zelfs buiten het bereik van mijn bewustzijn. En dat het denken daarbij staat te kijken. De regie volledig kwijt is. En dat terwijl ik ervan uit […]
Helaas pindakaas helemaal mezelf (Dirk Oegema)
Tot leven komen. Het leven in gaan. Het heilige der heiligen. Of gewoon gewoon. Alsof het bekend is. Zo vertrouwd. En zo simpel dat het niets voorstelt. Dat er niets van te maken is. Mijn drang om dicht bij het leven te zijn. Zo lang het kan, zo lang het duurt. Want dit moment is […]
De oude (Dirk Oegema)
Ik weet natuurlijk best dat dingen soms beter worden. Maar als alles weer beter wordt, dan wordt het een beetje saai. En daar wil ik niet aan meedoen. Dat zou het einde zijn van alle humor. Het licht verandert daar, wordt zwakker, grijzer.
The end of the road (Dirk Oegema)
Voel me licht bij jouw probleem. Niet omdat het eigenlijk niet belangrijk is. Of eigenlijk nergens over gaat. Nee, het raakt me vanwege de diepte.
De zin (Dirk Oegema)
Ver voorbij het verstand begint de wereld. En het leven, tot en met plantjes, bomen, beestjes, dieren. Inclusief jij, ik en de anderen. Best eng, leven. Niets gaat zo dood als dit leven. Altijd, overal. Elk leven precies één keer.
In jouw armen (Dirk Oegema)
Zo vreemd, hoe de schoonheid bij mij binnen komt. Gelijk met mijn adem. Die neemt. In die adem voel ik de ruimte uitdijen. Van binnen en van buiten. Hoe ik overal ben waar jij bent. Aantrekkingskracht. Pure kracht.
