Een vriendin belt. Beetje vanuit de afstand, zij is vooral de vriendin van mijn vrouw. En tegelijk slinkt de afstand met de jaren. Met regelmaat kijken we elkaar aan gedurende de laatste veertig rondjes rond de zon. Ze belt mij als haar voordeur niet meer open of dicht wil. Of als het toilet niet meer […]
Auteur Archief | Dirk Oegema
Verdrietig (Dirk Oegema)
Verdrietig. Dat ben ik. Een beetje opgesloten in mijn eigen zijn. Non stop bij mezelf op bezoek. Waarom? Waarom is niet duidelijk. Ik ben op zoek naar de oorzaak. En de uitgang.
Landen in de crisis (Dirk Oegema)
Vanmiddag zijn we met de camper vertrokken uit Vorden, van het landgoed van de adel van Medler. De familie die de grond bezit. Tenminste, dat is is wat iedereen hier de laatste eeuwen zegt. Deze week barsten alle knoppen daar open, de kruinen van de bomen dekken elke dag een stukje meer de hemel af. […]
HET (Dirk Oegema)
Buiten bruist het groen de grond uit. Pure spiritualiteit: maanden roerloos in retraite, daar diep in het donker, verenigd met het duister van de aarde. En dan de sprint naar boven, vertrouwend op het licht der wereld. Juichend met wijd open armen richting de zon. En de zon gaat helemaal los boven deze orgie. Maar […]
Geen idee (Dirk Oegema)
Waar ga ik hier over schrijven? Jij hebt geen idee. Ik ook niet. Writers block. Heb ’t schrijven een paar dagen uitgesteld, maar dat hielp ook niet echt. Dan maar een blinde start, in het hier en nu. Inkt die uitvloeit op papier, tekst die tevoorschijn komt vanonder de punt van mijn gele plastic balpen.
Negen jaar later (Dirk Oegema)
De dood en negen jaar later. Negen jaar voorbij. Mijn zoon. De onbegrijpelijke logica van de aanwezigheid van iets wat ik kwijt ben. Verloren ben, jaren geleden. Hoe kan verlies aanwezig zijn?
Hoop en een heup (Dirk Oegema)
Hoop op… dat het beter gaat. Natuurlijk. Meer wordt. Hoger, dieper. Materieel tot en met spiritueel. Of, in the end, fysiek.
In de tijd vallen (Dirk Oegema)
Voor de verandering schijnt de zon. Buiten, in alle ruimte, in een blauwe lucht met donzige wolkjes. Voor even is het grote regenen gestopt. We kunnen het klimaat inmiddels veranderen, maar de timing van een en ander laat wat mij betreft nog te wensen over.
Vrij zijn (Dirk Oegema)
Vrij zijn. Wat wil je liever? Bijna een jaar geleden ben ik na een slopend proces gestopt met werken. De deur van mijn kooitje ging met een zwaai open.
Mijn bewustzijn is mijn fiets (Dirk Oegema)
Sorry dat ik zo binnenval. Met mijn hele hebben en houwen, ziel en zaligheid. Maar het is niet anders: Mijn bewustzijn is mijn fiets, verder heb ik niets. Ik schreef het in ergens in de vorige eeuw. En het is altijd blijven staan.
Recente reacties